A principios de setembro, o auditorio Constante Liste da Ramallosa (Teo) acolleu a gravación de Eroski Paraíso: o filme, un proxecto audiovisual dirixido por Jorge Coira que se realizará grazas á colaboración entre dúas produtoras culturais independentes: Chévere, dedicada ao mundo escénico, e OlloVivo, orientada aos proxectos audiovisuais.

No mes de abril volve Goldi Libre con catro novas funcións en Cedeira, Monforte, Oleiros e Ponferrada.

O teatro Reveriano Soutullo de Ponteareas acolle este domingo día 18 a que será a derradeira función de Eroski Paraíso ata o outono, xa que a compañía está actualmente traballando nos ensaios dun novo espectáculo, Divinas Palabras Revolution, que se estreará no Salón Teatro de Santiago o día 12 de abril. Eroski Paraíso foi a primeira produción da compañía Chévere despois de recibir o Premio Nacional de Teatro. Estreada en marzo de 2016 en Donostia, en dous anos acadou as 100 funcións e foi vista por 24.118 persoas en 60 localidades de 11 comunidades autónomas, converténdos nun dos espectáculos galegos máis visto e con maior proxección estatal dos últimos anos, realizando 46 funcións fóra de Galicia.

O Teatro Central de Sevilla acolle esta fin de semana as dúas funcións que pecharán a xira de Eroski Paraíso, o primeiro espectáculo de Chévere logo de que a compañía gañase o Premio Nacional de Teatro no ano 2014. As entradas están xa esgotadas tanto para a función do venres 23 como para a do sábado 24.
 

Coincidindo co 30 aniversario de Chévere, que celebramos en 2017, a editorial Kalandraka decidiu publicar as obras completas de Chévere, que serven para inaugurar a súa nova colección dedicada ás artes escénicas, chamada Biblioteca de Teatro. Como parte desta colección, vén de publicarse recentemente o texto íntegro de Eroski Paraíso.

Eroski Paraíso fíxose con catro premios na XXI edición dos premios María Casares, que concede a Asociación de Actores e Actrices de Galicia. A gala de entrega de premios celebrouse o 29 de marzo no teatro Rosalía Castro de Coruña, e contou con aproximadamente 500 convidados entre autoridades, actores, actrices e xornalistas.

Concretamente, o espectáculo foi galardoado nas categorías de mellor espectáculo, mellor dirección para Xesús Ron, mellor actriz protagonista para Patricia de Lorenzo e mellor música para o grupo muradán Terbutalina.

Eroski Paraíso partía como un dos espectáculos favoritos, logo de recibir nomeamentos nas categorías de mellor espectáculo, mellor dirección, mellor música, mellor texto orixinal, mellor actor protagonista, mellor actriz protagonista e mellor actriz secundaria e mellor iluminación.

Eroski Paraíso vén de ser seleccionado por Redescena para o seu caderno de espectáculos recomendados, unha publicación cuadrimestral na que a comisión de Teatro e Circo da Rede Española de Teatros e Auditorios recolle as mellores obras en xira actualmente por España.

A comisión comisión de Teatro e Circo da rede é un grupo de traballo formado por 12 programadores de distintos espacios escénicos asociados de todo el territorio español, que ten como obxectivo achegarlle aos seus asociados información actualizada e de interese sobre os espectáculos do momento, para axudarlles aos espazos a confeccionar unha programación de calidade.

A Rede Española de Teatros conta actualmente con 152 asociados que xestionan espazos de exhibición de artes escénicas de titularidade pública. Forman parte dela os principais teatros e auditorios do estado, que hoxe teñen un motivo máis para contratar Eroski Paraíso.

Este é o mellor final que se pode imaxinar. Rematar unha intensa tempada de tres semanas nun teatro que está a 600 km. da túa casa e facelo coa sala ateigada, con tanta xente pedindo unha prórroga para poder ver o espectáculo, con chamamentos anónimos a non perderse esta obra, coa complicidade de persoas que nunca antes te viran, coa emoción de sentir como esa cuarta parede de cristal que construimos intencionadamente se vai derrubando diante dos teus ollos, coa certeza de que o teatro ten unha capacidade extraordinaria para facernos sentir como propias historias que son alleas. Marchamos reforzados por non ter pasado desapercibidos, reclamando unha vez máis a atención para a cultura que se fai máis alá desta cidade.

Chegou a terceira semana en Matadero. Esta é unha imaxe que vale máis que outras palabras. Chegar ao teatro e ver este cartel colocado na billeteira, tamén en Madrid, significa que fixeches ben o teu traballo. Que quizais esta obra merece algunha oportunidade máis.

Onte fixemos un coloquio co público despois da función de Eroski Paraíso no Matadero. Xa estamos no inicio da terceira semana e a afluencia de público empeza a ser masiva. Sendo mércores, a sala tivo unha ocupación moi alta e foron moitas as persoas que quedaron para falar co elenco da obra. A resposta do público supera totalmente as nosas expectativas, os comentarios son demasiado bos. Xa non temos ningunha dúbida de que esta pequeniña historia tan localizada nunha pequena vila da costa galega enténdese en todas partes e chega coa mesma intensidade a todos os públicos.

Somos un pobo emigrante, non podemos envitalo, en canto podemos marchamos á procura de algo que nunca máis imos atopar, pero é como se precisásemos estar suficientemente lonxe da terra para sentila cerca. Andar polo mundo facendo teatro en galego e á galega fai que nos vaiamos atopando sempre coa nosa xente esparexida en todas as direccións (en Montevideo apareceron no teatro dous mariñeiros de Carnota para ver Citizen). En Madrid a colonia galega é especialmente numerosa e diversa. E nós quixemos provocar un encontro fóra do teatro para falar de moitas cousas que nos unen a Galicia e á cultura galega e tamén un pouco do Eroski Paraíso, que tanto fala de desarraigo e de memorias espalladas. O que nos quedou claro unha vez máis é que os escenarios que visita Chévere funcionan como auténticas embaixadas de Galicia, ofrecendo acollida e orgullo propio á nosa xente emigrante.

Lavapiés é a nosa casa en Madrid. Estamos instaladas na rúa Olivar e alí mesmo baixando cara a praza fixemos noso un bar que fai esquina, bodegas LoMáximo, unha expresión que nos apropiamos hai algún tempo e que sae en todas as obras de Chévere. Neste lugar atopamos a Tonino, si Tonino Carotone, e a Piluka Aranguren, que os mércores convértense en anfitrións dunhas singulares sesións de boleros moi recomendables. Os bares, os boleros, ser-lo-máximo e o feito de ter usado unha canción súa para abrir o espectáculo de Goldi Libre sobre o movemento de insubmisión foron coincidencias que non puidemos deixar pasar e que fixeron que este encontro entre Chévere, Tonino e Piluka pasase a formar parte do noso catálogo de complicidades. Un bico moi forte para os dous! Viva a República Multicultural de Lavapiés!

Hoxe é o día para saudar en escena a un novo compañeiro: Ricardo Lacámara será Cuncheiro ao longo das vindeiras tres semanas nas Naves do Español. El foi a persoa escollida entre as participantes no obradoiro que fixemos en novembro cun grupo de homes maiores de 65 anos procedentes de Madrid e doutros concellos. Unha experiencia moi enriqucedora e que agora compartiremos con todos os públicos de Madrid. Benvido Ricardo!

Chegou o día, ou os días. En Madrid fixemos dúas estreas. Unha foi un pase especial para profesionais acreditadas en MadFeria, a feira de artes escénicas que se celebra estes días en Madrid. O remate da función foi emocionante, nunca antes víramos aplaudir posto en pé a un público formado maioritariamente por programadores e programadoras procedentes de moitas partes de España. Despois de encaixar esta experiencia única e enormemente gratificante, ao día seguinte fixemos a estrea oficial dentro da programación do Teatro Español cunha sala absolutamente chea. Quédannos por diante tres semanas de teatro.

Dá gusto chegar a Madrid e atopar as rúas, as fachadas e o metro engalanadas con chamamentos ao teatro. Desta vez, ademais, tocounos a Chévere vestir algúns recantos da cidade coas fotos que Matteo Bertolino fixo de Eroski Paraíso. Un anaco de Galicia pendurado por riba e por debaixo da cidade para reclamar un intre de atención cara a escena galega. Aquí estamos!