Sabemos que hai ganas de Ultranoite, que no mundo pasaron moitas cousas alucinantes desde a última vez, que o verán xa está perto, Panamá tamén e as novas eleccións ao caer. Neste contexto, precisamos dunha Ultranoite. Case sen tempo de anuncialo como é debido, a Ultranoite volve a Teo en xuño! E para non perder a conta, a partir de agora numeraremos cada Ultranoite, esta xa é a nº 107!

As novidades

Haberá Ultranoite durante dúas fins de semana, os días 3-4 e os días 10-11 de xuño.

E a hora de comezo será ás 22,30h.!!!!

O resto seguirá máis ou menos como estaba: un equipo amplo de artistas, música ao vivo, corpos en movemento, servizo de bar durante o espectáculo, posibilidade de sentar en mesa ou butaca e tanta nocturnidade como alevosía no tratamento dos temas.

Mariano volve encabezar a lista de candidatos para esta Ultranoite, non conseguimos desfacernos del. Ao seu carón, as outras cabezas de lista para as eleccións xerais. E por activa ou por pasiva falarase de refuxiados, de casas e quechuas, do bonito que debe ser Panamá, do turismo off shore, da cantidade de honoris causa como Mario Conde que acabaron no caldeiro, de Manos Limpias e infantas, de Prince, das Irmandades da Fala, de Naranjitos, de confluencias e plataformas cidadáns, de música latina e festas sorpresa...

A partir de agora podemos garantir a estabilidade e continuidade das Ultranoites, xa que a relación entre o grupo Chévere e o concello de Teo vaise regular a través dun contrato de tres anos, froito dun concurso público que se acaba de resolver a favor de Chévere. Así que, como mínimo, haberá Ultranoite en primavera e no outono.

Participan

Patricia de Lorenzo, Manuel Cortés, Mónica García, Arantza Villar, César Goldi, Xron, Borja Fernández, Marcos Ptt, Miguel de Lira, Serxio Zearreta e o acompañamento musical de Xacobe Martínez Antelo, Manuel Cebrián e Max Gómez. Convidados: Carlos Santiago, Os Sancaetanos, Cristina Iglesias e Ruth Boente.

Venda adiantada de entradas

Teo: A Senra (Pontevea), Panadería San José (Cacheiras).
Compostela: Scq bar (rúa das orfas)

Como chegar e que facer na Ramallosa (e enTeo)?

Quen queira achegarse á Ramallosa pode facelo a través da AC-841, que une Santiago e A Estrada e cruza o concello de norte a sur. Ao chegar á altura da Casa do Concello, hai que virar á esquerda. O auditorio é o edificio que está detrás do concello. Hai sitio abondo para deixar o coche. Tamén se pode vir pola autoestrada AG-56, alternativa á AC-841, que une Santiago-A Ramallosa.

Na Ramallosa tedes tres sitios onde tomar un petisco antes da función. Fronte á Casa do Concello está o bar Raiola, han tratarvos ben coas tapas. Un pouco máis abaixo na mesma estrada AC-841, pero da outra beira, está o mítico Santa Sede, podedes comer boas hamburguesas, pratos e pizzase. E xa chegando á rotanda, fronte ao colexio público, está a versión teense do María Castaña compostelán, con comedor para sentar no estómago algo máis sólido ou para pesticar na barra.

Se vides con tempo, podedes achegarvos a Pontevea, no límite das provincias da Coruña e Pontevedra, ver a ponte medieval, dar un bo paseo pola beira do río, visitar a burga de augas sulfuradas e logo tomarlle unha na Senra, local que ben merece unha paradiña.

Que é a Ultranoite?

No mes de xaneiro de 1993, o grupo Chévere crea un espectáculo titulado Ultranoite para a Sala Nasa. Tratábase de poñer en valor e actualizar xéneros populares como o teatro de variedades, a revista ou o cabaré. Fíxose un chamamento a actores, actrices, músicos, vedetes, cantantes e artistas en xeral que estivesen dispostas a usar o teatro, a música e o vídeo para facer escarnio da actualidade política, cultural, económica e social. Dende entón pasaron 23 anos e a Ultranoite segue en cartel, agora no concello de Teo, fiel á súa cita co público, converténdose nun espello deformante e, ás veces, máis real, do que pasa ao noso arredor. A Ultranoite converteuse nun dos sinais de identidade do teatro en Galicia. Un lugar de encontro e colaboración para artistas, no que se xestaron amizades, relacións, espectáculos e, sobre todo, unha complicidade total cun público que non deixou de medrar durante dúas décadas.