Chegou o inverno e a Ultranoite xa está aquí vestida de neve, frío e chuvia para dar conta da actualidade. Unha Ultranoite situada no calendario entre a festa do Samaín e a gran feira do San Martiño que se celebra en Francos (Teo) desde o século XVI. A Ultranoite vólvese máis teense aínda e súmase a un dos fitos identitarios do concello, entre cabalos, castañas, viño, ostras, mazás e polbo. Coma sempre, haberá crítica da actualidade, humor irreverente e música ao vivo!

O inverno achégase para instalarse nos nosos corazóns... Pero a gana de rir mantense. En Galicia, coma sempre, todo segue sendo distinto, e o furacán da maioría absoluta varre todo o que encontra ao seu paso, negándose a abandonar a calor, o cheiro a queimado, a invasión das vespras velutinas e os ritmos caribeños dunha verbena eterna. Fóra do Telón de Grelos hainos que tamén se resisten ao frío e Mariano ignora a evidencia da corrupción acompañado por unha lexión de Camiñantes Brancos. Rita, a mítica raíña de Levante, sen embargo, prepara a súa vinganza contra o escuro Goberno en Funcións. E máis alá do Mar Angosto, todo está preparado para a batalla dos bastardos.

Datas

Atención ás datas: a estrea da Ultranoite San Martiño será o luns 31 de outubro (22h.), noite do Samaín, cando os espíritos dos defuntos teñen autorización para camiñar entre os vivos. O resto de funcións serán o venres 4 e sábado 5 (22h.) e o domingo 6 de novembro depedirémonos ás 20,00h.

Entradas

Entradas adiantadas á venda en Redenasa.tv (internet), e a partir do 20 de outubro en: A Santa Sede (Ramallosa), A Senra (Pontevea), A Capilla (Calo), Panadaría San José (Cacheiras) e Scq Café (Compostela). As entradas restantes poranse á venda na billeteira da sala unha hora antes do comezo da función.

Participan

A Ultranoite nº 108 contará coa participación de Patricia de Lorenzo, Manuel Cortés, Xron, Arantza Villar, Clara Gayo, Borja Fernández, Iván Marcos, César Goldi, Diego Anido, Pepe Penabade, Juan Moredo e A Panadaría e co acompañamento musical ao vivo de Xacobe Martínez Antelo, Max Gómez e Manuel Cebrián.

Como chegar e que facer na Ramallosa (e en Teo)?

Quen queira achegarse á Ramallosa pode facelo a través da AC-841, que une Santiago e A Estrada e cruza o concello de norte a sur. Ao chegar á altura da Casa do Concello, hai que virar á esquerda. O auditorio é o edificio que está detrás do concello. Hai sitio abondo para deixar o coche. Tamén se pode vir pola autoestrada AG-56, alternativa á AC-841, que une Santiago-A Ramallosa.

Na Ramallosa tedes tres sitios onde tomar un petisco antes da función. Fronte á Casa do Concello está o bar Raiola, han tratarvos ben coas tapas. Un pouco máis abaixo na mesma estrada AC-841, pero da outra beira, está o mítico Santa Sede, podedes comer boas hamburguesas, pratos e pizzase. E xa chegando á rotanda, fronte ao colexio público, está a versión teense do María Castaña compostelán, con comedor para sentar no estómago algo máis sólido ou para pesticar na barra.

Se vides con tempo, podedes achegarvos a Pontevea, no límite das provincias da Coruña e Pontevedra, ver a ponte medieval, dar un bo paseo pola beira do río, visitar a burga de augas sulfuradas e logo tomarlle unha na Senra, local que ben merece unha paradiña.

Que é a Ultranoite?

No mes de xaneiro de 1993, o grupo Chévere crea un espectáculo titulado Ultranoite para a Sala Nasa. Tratábase de poñer en valor e actualizar xéneros populares como o teatro de variedades, a revista ou o cabaré. Fíxose un chamamento a actores, actrices, músicos, vedetes, cantantes e artistas en xeral que estivesen dispostas a usar o teatro, a música e o vídeo para facer escarnio da actualidade política, cultural, económica e social. Dende entón pasaron 23 anos e a Ultranoite segue en cartel, agora no concello de Teo, fiel á súa cita co público, converténdose nun espello deformante e, ás veces, máis real, do que pasa ao noso arredor. A Ultranoite converteuse nun dos sinais de identidade do teatro en Galicia. Un lugar de encontro e colaboración para artistas, no que se xestaron amizades, relacións, espectáculos e, sobre todo, unha complicidade total cun público que non deixou de medrar durante dúas décadas.