Rede Nasa

Combina los criterios de búsqueda para encontrar el material que estás buscando


Consulta aquí toda la programación de Rede Nasa

platóbocatasserrescunchastoñoplatóbocatas
  • Anterior
  • Siguiente
Fotos

Eroski Paraíso

A primeira produción de Chévere despois de recibir o Premio Nacional de Teatro

Como outras pezas de Chévere, Eroski Paraíso é o resultado dun proceso de procura de varios meses que logo se concreta no local de ensaio. Nesta ocasión fíxose un traballo de documentación previo sobre a sala de festas Paraíso, que funcionou en Muros entre 1972 e 1990. Alí coñecéronse Eva Martínez e Antonio Formoso en 1989, como tantas outras parellas da zona. Ela tiña 19 anos, el 25. Casaron ao quedar ela embarazada e a súa filla Alexandra (Álex) naceu ao ano seguinte, xusto cando pechou a Paraíso. Logo emigraron e andaron a tombos dun lado a outro deixando que a vida decidise por eles. Vintecinco anos despois, atopamos a Eva de volta en Muros coidando de seu pai e traballando no supermercado que abriron no mesmo local que ocupaba a sala de festas. Antonio segue en Canarias. Álex acaba de rematar un máster de cine en Barcelona e viaxa a Muros para facer o seu primeiro documental. Unha película sobre os seus pais, sobre a distancia que as súas vidas abriron entre aquel paraíso e este supermercado, un retrato do desarraigo vital de toda unha xeración. Eroski Paraíso é o título que lle puxo á súa película. E esta obra é un convite para asistir a unha das sesións de rodaxe.

A obra conta con sobretítulos proxectados que están adaptados para persoas xordas ou con problemas de audición.

As primeiras reaccións nos medios: 

http://cultura.elpais.com/cultura/2016/03/08/actualidad/1457423299_436982.html

http://elprogreso.galiciae.com/noticia/529418/sen-memoria-non-queda-paraiso

https://rgtcritica.wordpress.com/2016/06/20/eroski-paraiso/

A promesa do paraíso social

Eroski Paraíso é un proxecto escénico construído sobre a promesa dun paraíso social feita por un Estado de Benestar que agora se desmorona. O paraíso prometido era en realidade un gran hipermercado. Este é o retrato dunha xeración que tivo todo ao alcance da man e andou pola vida como se andase polo corredor dun supermercado, sometida ás mesmas técnicas de márketing que se usan para influir nas decisións de compra.

O desarraigo

Eroski Paraíso é a historia de alguén que non parou en ningures para volver ao mesmo punto de partida, como se tivese estado parada exactamente no mesmo lugar mentres todo se transformaba ao seu arredor. Unha maneira coma calquera outra de retratar o desarraigo que arrastrou a unha parte da nosa sociedade fóra da súa casa, da súa paisaxe, da súa fala, dos seus costumes, dos seus afectos, da súa comunidade de orixe e da súa propia memoria.

Colectivizar a memoria

O teatro é un rexistro cultural de primeira magnitude para documentar a realidade máis próxima e ubicarnos como pobo nun mundo globalizado. O proceso de traballo de Eroski Paraíso comezou explorando a memoria colectiva e a afectividade dunha pequena comunidade a partir das historias reais recollidas sobre unha sala de festas que se transformou nun supermercado. A sala de festas chamábase Paraíso e no seu lugar agora hai un supermercado Eroski.

O do cinema documental

Eroski Paraíso é tamén unha reflexión sobre a posibilidade de documentar a realidade, sobre a distancia entre a ficción e a realidade, entre o que significa ser un mesmo e actuar como un mesmo. Por iso planeamos a obra como se fose unha película documental, superpoñendo no escenario a mirada cinematográfica e a teatral, reutilizando a linguaxe do cinema e os recursos do documental creativo para facer unha obra especificamente teatral.

Ficha artística

Autor: Chévere
En escena: Patricia de Lorenzo, Miguel de Lira, Cristina Iglesias, Fidel Vázquez, Luís Martínez.
Dramaturxia e dirección: Xron.
Textos: Manuel Cortés.
Técnica: Fidel Vázquez.
Axudante dirección: Arantza Villar.
Escenografía e vestiario: Chévere.
Construción: +Arte Compostela.
Música: Terbutalina.
Voces gravadas: Rosa Moledo, Federico Rei.
Comunicación: Xana García.
Produción: Patricia de Lorenzo, Inés Portela.
Estudio gravación: Xacobe Martínez Antelo
Vídeos: Númax
Deseño gráfico: Fausto Isorna
Fotografía: Matteo Bertolino
Distribución: Crémilo-Carlos Carbonell.
Duración: 90 minutos
Unha produción Chévere que conta coa axuda de Agadic-Xunta de Galicia e Concello de Teo e coa colaboración do Concello de Muros e Eroski. O noso agradecementos ás traballadoras do Eroski de Muros, a Manolo Caamaño, Tucho Carou, Avelino Ajeitos, Pepe do Cuco, Santiago Dareina, Jose María, Ángel, Maru, Madi, Francisco Duarte, Feiraco, Escurís, Rianxeira e a toda a xente de Muros e Mazaricos que nos contou algunha historia que dun xeito ou doutro está presente nesta obra.